Σελίδες

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ένα βιβλίο για τη δημόσια εξουσία μέσα στην κρίση – «Ο νέος ρόλος του κράτους- για μια ανανεωτική σοσιαλδημοκρατία»

Τώρα στην κρίση: Περισσότερο ή λιγότερο κράτος; Κράτος παντού η ιδιώτες παντού; Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αλλά: Κράτος διαφορετικό.
Αυτό το θέμα πραγματεύεται το βιβλίο – μελέτη των 144 σελίδων με τίτλο «Ο νέος ρόλος του κράτους- για μια ανανεωτική σοσιαλδημοκρατία», του Γάλλου καθηγητή Φιλίπ Αγκιόν και της Γαλλίδας πανεπιστημιακού Αλεξαντρά Ρουλέ, που κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα, από τις εκδόσεις Πόλις, σε μετάφραση της Άννας Ξενάκη.
Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι η χρηματοοικονομική κρίση οδήγησε στη ριζική αμφισβήτηση της παντοδυναμίας των αγορών, αλλά – παραδόξως- ποτέ άλλοτε οι πολίτες δεν είχαν λιγότερη εμπιστοσύνη στο κράτος.
Κι ενώ η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος των ΗΠΑ αποτράπηκε, άρχισαν φωνές από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ να εκθειάζουν και πάλι το «μικρό κράτος». Θα υπάρξει λοιπόν αναπόφευκτη επιστροφή στους ανεξέλεγκτους νόμους της αγοράς; Θα πάμε στο μαρασμό της δημόσιας εξουσίας; Όχι απαντά το βιβλίο. Και επιχειρεί να εξηγήσει γιατί, αντί να κάνουμε τους διαιτητές ανάμεσα στο «λιγότερο» και «περισσότερο» κράτος , πρέπει να στοχαστούμε το «άλλο κράτος».
Αυτό όμως προϋποθέτει τη θεωρητική σύλληψη μιας δημόσιας εξουσίας που ποντάρει στην καινοτομία και που, χωρίς να εκτοπίζει τις δυνάμεις της αγοράς, της θέτει στη υπηρεσία της συλλογικής ευημερίας. Κράτος επενδυτής, κράτος ρυθμιστής, κράτος εγγυητής του κοινωνικού συμβολαίου, κράτος αμερόληπτο. Αυτές είναι οι συνιστώσες του νέου σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου που μελετούν οι συγγραφείς.
Ασχέτως του αν συμφωνεί κανείς, η διαφωνεί με τη ιδεολογική τους οπτική, ο αναγνώστης παρακολουθεί με ενδιαφέρον την διερεύνηση των πτυχών του θέματος που αναπτύσσουν σε ενότητες- τίτλους , όπως: «Ξεπερνώντας τον κεϋνσιανισμό, η συντηρητική και η νεοφιλελεύθερη απάντηση, ξεπερνώντας τον μπλερισμό, επενδύοντας στην εκκόλαψη ιδεών, βελτιώνοντας το σχολείο και τα συστήματα υγείας, η καταπολέμηση της ευέλικτης ασφάλειας, σταθεροποιώντας την οικονομία, η πράσινη καινοτομία, η φορολογική μεταρρύθμιση, διαφθορά και αγορές, η ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης στη Γαλλία».
Διερευνώντας τα συστήματα της εργασίας οι μελετητές μένουν στη Δανία, όπου το κράτος εφαρμόζει την ευέλικτη ασφάλεια (flexisecurite ). Αυτό σημαίνει μεγάλη δυνατότητα στο καθεστώς προσλήψεων αλλά και απολύσεων, γενναιόδωρο επίδομα ανεργίας που ισούται με το 90% του προηγούμενου εισοδήματός και προγράμματα κατάρτισης για επάνοδο στην εργασία. Αν μετά από τρία χρόνια αναζήτησης εργασίας ο άνεργος δεν επανέλθει σε δουλειά, αποκτά πρόσβαση στο σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης.
Βέβαια – τονίζουν- η ευέλικτη ασφάλεια στηρίχθηκε στην ισχυρή δέσμευση του κράτους για μια ενεργητική πολιτική απασχόλησης και στον εποικοδομητικό διάλογο με τα συνδικάτα. Στη Δανία το ποσοστό συμμετοχής στα σωματεία είναι 70%, εν αντιθέσει με τη Γαλλία που είναι μόλις στο7%.
Τα στοιχεία του βιβλίου είναι διαφωτιστικά: Ο Ευρωπαίος εργαζόμενος έχει φωνή μέσα στην ιδιωτική επιχείρηση. Στη Γερμανία, η νομοθεσία προβλέπει τη συμμετοχή εκπροσώπων των εργαζομένων στο εποπτικό συμβούλιο κάθε εταιρείας με 500 υπαλλήλους. Οι εκπρόσωποι αντιπροσωπεύουν το ήμισυ των μελών του διοικητικού συμβουλίου αν οι εργαζόμενοι υπερβαίνουν τους 2000. Στη Σουηδία οι εκπρόσωποι των συνδικάτων συμμετέχουν στα διοικητικά συμβούλια από τη στιγμή που εργαζόμενοι ξεπερνούν τους 25. Στην Δανία σε κάθε επιχείρηση που απασχολεί 35 άτομα οι υπάλληλοι δικαιούνται να εκλέξουν το ήμισυ των μελών του διοικητικού συμβουλίου έχοντας ίσα δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.
Τέλος, το θέμα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και η ποιότητα της Δημοκρατίας μελετάται με διαγράμματα και γεγονότα.
Στη Γαλλία, έπεσε ο δείκτης ανεξαρτησίας από τότε που οι πρόεδροι των κρατικών τηλεοπτικών σταθμών, με νόμο του Σαρκοζί το 2009, δεν διορίζονται πια απευθείας από Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, αλλά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Επιπλέον, η εφημερίδα «Φιγκαρό» περιήλθε στην ιδιοκτησία του ομίλου της πολεμικής βιομηχανίας «Ντασό», η οποία κατασκευάζει τα αεροπλάνα Ραφάλ, που, όπως γράφουν οι συγγραφείς, «προώθησε με ιδιαίτερο ζήλο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την επίσκεψή του στη Βραζιλία»…
Τελικά, ένα βιβλίο που αφορά όχι απλώς την έννοια «κράτος», αλλά τον φορολογούμενο πολίτη που το υφίσταται.
Κώστας Μαρδάς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου