Από
την ΕΡΤ στη ΝΕΡΙΤ
Ξαφνικά ξύπνησαν πάλι όλα τα γεροντο-φρικιά
μέσα από το βαθύ λήθαργο της «επανάστασης», λες και ο χαβαλές τους θρέφει!
Με περίσσια υποκρισία, φιλαρέσκεια και
μεγαλοστομίες μετά την βροχή, βγήκαν έξω από το καβούκι τους, για να
διατρανώσουν «Σσστ! Η Δημοκρατία κοιμάται»(!)
Λες και πρώτα ήταν ξύπνια. Επειδή το κτίριο
του μεγάρου της πρώην ΕΡΤ σήμερα ΝΕΡΙΤ εδώ και πάνω από 100 μέρες τελεί υπό
κατάληψη από καμία 100 συνδικαλιστές και πρώην εργαζομένους της. Για να
ανασκαλέψει μαζί με αυτούς την πιθανότητα αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης και
της χώρας, ο πάντα πρόθυμος ΣΥΡΙΖΑ. Όταν δεν υπήρξε μέχρι σήμερα καμιά κατηγορία
εργαζομένων ή συντεχνία που να μην την έχει στηρίξει στο «δίκαιο αγώνας τους».
Δεν μπορούσε να μην στηρίξει, όχι μόνο την τάξη των δημοσιογράφων, αλλά και
αυτό που μόλις χθες κατήγγειλε και θεωρούσε
«αμαρτωλή και αντιδημοκρατική κρατική ΤV».
Βέβαια με την κρίση ήρθαν τα πάνω κάτω,
και αυτό βοήθησε να κρυφτούν ορισμένοι πίσω από ένα λαϊκίζοντα αμοραλισμό και
μια ψευτο-επαναστατικότητα. Με χαρακτηριστικά μιας ρητορική άλλων εποχών για
«χούντες», «πραξικοπήματα», «προδότες», «κρεμάλες» «δοσίλογους», «υπηρέτες
ξένων συμφερόντων» κλπ. Όλα αυτά συνέβησαν
εκμεταλλευόμενοι τον θυμό και το θυμικό του κόσμου και συνέβαλλαν στην ανάδειξη
ενός κοινοβουλίου μετά τις διπλές εκλογές του 2012, που έχει στους κόλπους του,
βουλευτές μιας εγκληματικής οργάνωσης από το υπόκοσμο, ναζιστικής ιδεολογίας την
ΧΑ, το κόμμα του ανορθολογισμού και των ψεκασμένων των ΑΝΕΛ, για να
περιοριστούμε στα δύο πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, του «νέου πολιτικού
τοπίου» που ξεπρόβαλε στη πρώτη περίοδο της κρίσης.
Επίσης έχεις το κόμμα της «Παλιννόστησης»
που όλα θα τα επαναφέρει όπως πρώτα, με ένα νόμο, μια πράξη νομοθετικού
περιεχομένου. Σχιζοντας στο προαύλιο της βουλής τα Μνημόνια. Και τι είναι αυτό
που θα επαναφέρει όπως διακυρήτει; Είναι το χθές αυτό που μας οδήγησε στη
καταστροφή και τη άβυσσο, αυτό που δημιούργησε η ΝΔ και κυρίος το ΠΑΣΟΚ που
μέχρι χθές εύτηναν και σήμερα θέλουν να διασώσουν. Αυτό είναι το κόμμα της «Παλιννόστησης»
που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα τι είδους δημοκρατία είναι αυτή που
θεωρεί ότι δημόσια κτήρια για όσο χρόνο «γουστάρουν» διάφορες συντεχνίες
εργαζομένων, ακόμα και αν έχουν «δίκιο», μπορεί να κρατούν όμηρους μια ολόκληρη
κοινωνία, και να καταγγέλλεται ότι διωχτήκαν «οι εργαζόμενοι από τον φυσικό
τους χώρο». Σήμερα τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η πρώην ΕΡΤ και το Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Και τα δύο ανήκουν στη κατηγορία αυτό που
ονομάζουμε δημόσιο αγαθό - ενημέρωση – πληροφόρηση, παιδεία – και ανήκουν στο
σύνολο του Ελληνικού λαού, και όχι σε μια συντεχνία εργαζομένων.
Τραγωδία
ή Κωμωδία Συριζαίων και συναφών
Οι κολοτούμπες του ΣΥΡΙΖΑ από τώρα και μετά
δεν θα έχουν τα ΟΡΙΑ τους. Όχι μόνο δεν είναι έτοιμοι να κυβερνήσουν την χώρα.
Παρά το show εξωτερικού στο Τέξας που οργάνωσαν τελευταία με
σκηνοθέτη το Γ. Βαρουφάκη. Όμως στο show εσωτερικού με
υποκινητή τον Π. Λαφαζάνη, μάλλον ήταν για κλάματα, μπαρτόν για γέλια ήθελα να
πω(!)
ΖΩΗ:Η ιέρεια της τραγωδίας – κωμωδίας,
κανείς πλέον δεν ξέρει τι από τα δύο είναι, η ΖΩΗ του «θεού του ριζοσπαστικού
λαϊκισμού», επί σκηνής τραβάει τα μαλλιά της ξεσκίζοντας τις σάρκες της,
ουρλιάζοντας: «υφίσταμαι βίααα Βοήθεια» ΧΩΡΟΣ: ενώ ο χορός από αστυνομικίνες
εκλιπαρούν «κάντε λιγάκι πίσω σας παρακαλώ».
ΡΑΧΗΛ: Την ίδια στιγμή εισβάλει στη σκηνή η
άλλη ιέρεια του «θεού του ανορθολογισμού & των ψεκασμένων» ΡΑΧΗΛ
ουρλιάζοντας και σκαρφαλώνοντας επιδέξια στα κάγκελα « η χούντα δεν τελείωσε το
73».
ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ: Και ενώ η ένταση είναι στη
αποκορύφωση της, εμφανίζεται επί σκηνής εκ των Ατρέων άτακτων ο ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ με
το αγαπημένο του σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία».
Αυτό
για να εμψυχώσει τους Ατρείδες αργόμισθους δημοσιογράφους των 5.000,00 €
μηνιαία της πρώην ΕΡΤ.
ΚΟΛΛΗΤΗΡΙ: Και η σκηνή τελειώνει με το
Κολλητήρι «Ορέ τι έχει να γίνει μπαμπάκο σ’ αυτή την παράγκα αν θα πάρουνε οι
ΣΥΡΙΖΕΟΙ την ΕΞΟΥΣΙΑ»!!!
Τότε
που ήμουν μικρός
Από όπου και να πιάσεις αυτή τη χώρα είναι
πολύ μικρή, γι’ αυτό και σ’ αυτό τον τόπο όλοι γνωριζόμαστε ή καλύτερα μπορεί
κάποια στιγμή να έχουμε συναντηθεί.
1974 μόλις έχει γίνει η αλλαγή στη χώρα μας
και έχει πέσει η χούντα και αποκατασταθεί η δημοκρατία. Μήνας Οκτώβριος ή Νοέμβριος αν δε με απατά η μνήμη μου.
Ετοιμαζόμουν να επισκεφτώ την Βενετία, για να θαυμάσω τα αξιοθέατα. Τότε ένας
τρόπος για τα ταξίδια μας ήταν να
αναζητήσουμε φιλοξενία σε φίλους, για να ελαχιστοποιήσουμε τα έξοδα μας.
Τηλεφώνησα λοιπόν σε ένα φίλο, αν θα μπορούσε να με φιλοξενήσει; Ασφαλώς μου
απάντησε, έμενε έξω από την Βενετία σε μια βιομηχανική περιοχή στο Μέστρε,
«απλώς μου λέει έχω άλλους δύο φιλοξενούμενους. Είναι κάτι παιδιά από Ελλάδα
μουσικοί που πάνε για μια τουρνέ στη Γερμανία και τους φιλοξενώ». Όταν έφτασα
σπίτι και γνωριστήκαμε ο ένας από τους μουσικούς ήταν ο Βασίλης
Παπακωσταντίνου, σχεδόν άγνωστος ακόμα στη χώρα μας. Όταν πιάσαμε την κουβέντα,
περίοδο θυμίζω έντονης πολιτικοποίησης, οι συζητήσεις που γινόταν τότε ήταν
πάντα γύρω από την πολιτική. Διαπίστωσα ότι ο σημερινός «γεροντο-ροκας
επαναστάτης» που ήταν τότε γύρω στα 24 ήταν τελείως «απολιτίκ». Ο οποίος απλός
δήλωνε φίλος της ΚΝΕ. Θα μου πείτε τώρα, εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε περίπτωση
να βρεις ιδιαίτερα φοιτητή που να μην
δηλώνει Κνίτης, Ρηγάς, ΠΑΚ – ΠΑΣΟΚ (μόλις είχε ιδρυθεί) ή κάποιας Μαοϊκής ή
Τροτσκιστικής ομάδας ή απόκλισης, οπαδός.
Όταν λοιπόν τελευταία διάβασα τις δηλώσεις
του «Μεταξάδες δεν γνώρισα γιατί δεν είχα γεννηθεί, χούντα δεν την κατάλαβα
γιατί ήμουν πολύ μικρός, επιτέλους ήρθε η στιγμή να αγωνιστώ ενάντια σε μια
χούντα»!! Σκέφτηκα τι λέει; 24 χρονών είσαι μικρός για να μην καταλαβαίνεις;
εγώ που καταλάβαινα αρκετά περισσότερα από αυτόν για την χούντα ήμουν τότε 19 χρονών.
Απλώς για την ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου