Τα Χημικά της Συρίας και το κίνημα της Κρήτης, ένα πρώτο συμπέρασμα

Η καταστροφή όλου του φορτίου των Χημικών όπλων της Συρίας στο Cap Ray, ολοκληρώθηκε, με επιτυχία, ανακοινώσε το Αμερικανικό Πεντάγωνο, ενώ ο Μπάρακ Ομπάμα, εξέφρασε τις ευχαριστίες του, σε όλους του συντελεστές που πρωταγωνίστησαν στην υλοποίηση του προγράμματος υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Τελικά η υδρόλυση και εν πλω, πέτυχε. Διαψεύδοντας τις μοναδικές Κασσάνδρες της επιστημονικής κοινότητας, δηλαδή το κ. Γιδαράκο καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης, βασικό συντελεστή «επιστημονικής πληροφόρησης – ενημέρωσης» στα τοπικά ΜΜΕ, που για την δικιά του προσωπική προβολή ή για άλλες σκοπιμότητες, βρήκαν την ευκαιρία, να «ασελγήσουν» σε βάρος της κοινής γνώμης, και να εκθέσει το Πολυτεχνείο Κρήτης, με τις ανακοινώσεις τους, ζητώντας μάλιστα αλλαγή πλεύσης από το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών στο συγκεκριμένο θέμα. Παραγνωρίζοντας την απόφαση 2117 του Συμβουλίου   για την Ασφάλεια των Ηνωμένων Εθνών, που υπό τον έλεγχο και εποπτεία του Οργανισμού για την απαγόρευση των Χημικών όπλων Opwc (βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη 2013) είχε αναλάβει την καταστροφή τους  (εντός του 2014) σε συνεργασία με διάφορες χώρες.  

Πραγματικά πρόκειται, όπως είχε δηλώσει η πρώην υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας Εμμα Μπονίνο, μιας από τις χώρες που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο  στην υλοποίηση του προγράμματος, «… για το μεγαλύτερο πρόγραμμα μετά των Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καταστροφής όπλων μαζικής καταστροφής», που ασφαλώς θα έχει τεράστιες επιπτώσεις για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, αλλά περισσότερο για την αποφυγή θυμάτων μεταξύ των χιλιάδων αθώων   πολιτών από την χρήση τους, στην εμπόλεμη περιοχή της Συρίας.

Μοναδική εξαίρεση, το «κίνημα ενάντια στην καταστροφή των Χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο»  της Κρήτης, που βιώσαμε όλη αυτήν την περίοδο.

Αλλά και πώς, μια μυθολογική αφήγηση που μονόπλευρα στηρίζεται σε πραγματικά ή αληθοφανή γεγονότα, μπορεί να καταλήξει σε παραμυθία, να αυτονομηθεί στη συνέχεια για διαφορετικούς λόγους και σκοπιμότητες, και να προκύψει μια «κινηματική κατάσταση» κατά την προσφιλή έκφραση της ριζοσπαστικής δογματικής αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, αλλά και  των ΑΝΕΛ η οποία να συμπαρασύρει στη συνέχεια φορείς της περιφερειακής και τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και τμήματα της κοινωνίας των πολιτών στη βάση «καλών προθέσεων». 

Το κίνημα αυτό χαρακτηρίστηκε από μια οριζόντια πολυμορφία κοινωνική – πολιτική, που διαπερνά ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία μετά την κατάρρευση του διπολισμού. Αριστερίστικος δογματισμός και αντιιμπεριαλιστικά αντικαπιταλιστικά σύνδρομα, εθνικό-λαικισμός δεξιάς – αριστεράς συνυπάρχουν και δεν διακρίνονται οι πραγματικοί κίνδυνοι, εσωτερικοί και εξωτερικοί,  που απειλούν τους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον της περιοχής. Οι ψυχοπαθολογικές νευρώσεις και η μυθοπλασία στο φαντασιακό που έχουν καλλιεργηθεί συστηματικά, λόγω υπαρκτών και ανύπαρκτων ιστορικών γεγονότων, μετά τον εμφύλιο αλλά και πριν, δεν επιτρέπουν να αντιληφθούμε την σημερινή διεθνή πραγματικότητα  σε ένα μεταδιπολικό κόσμο, όπως διαμορφώνεται μέσα από τις αντιφάσεις του.

Καιρός να ανοίξουμε την συζήτηση για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η κοινωνίας μας, να παρασύρεται από μονόπλευρες φήμες και πληροφορίες, χωρίς την δυνατότητα διασταύρωσης και τεκμηρίωσης γεγονότων, είτε λόγω μονοσήμαντης προβολής  από ΜΜΕ, είτε λόγω της ευκολίας υιοθέτησης τους από τους τοπικούς φορείς (αυτοδιοίκηση – σωματεία –συλλόγους, κλπ) και κόμματα, κρυπτόμενοι πίσω από το «πολιτικό κόστος» ή πολιτικές σκοπιμότητες στις περισσότερες φορές.

Φανταστείτε στη συγκεκριμένη περίπτωση να ήταν αυτοί που θα διαμόρφωναν την εξωτερική πολιτική της χώρας. Θα οδηγούσαν στο ελάχιστο την Ελλάδα σε χώρα παρία και σε σύγκρουση με το σύνολο της διεθνούς κοινότητας και των οργάνων της. 

artemakism@ameksa.gr