Συμπεράσματα από μια συζήτηση

Όλα αυτά που λέμε σήμερα στην μνημονιακή Ελλάδα δεν ενθυμούμε να τα λέγαμε στην προ-κρίση περίοδο. Τότε η ευμάρεια και η ευδαιμονία ξεχείλιζε από τα μπατζάκια μας. Απόλυτη, καθολική  συναίνεση γύρω από το παρασιτικό οικονομικό πρότυπο της χώρας. Καταναλώναμε χωρίς δεύτερες σκέψεις για την γενιά μας, αλλά και για τις επόμενες, πολύ πάνω από τις δυνατότητες μας δανειζόμενοι από το εύκολο και φτηνό χρήμα που έρεε από την συμμετοχή της χώρας στο Ευρώ την πρώτη περίοδο. Ιδιαίτερα την περίοδο του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της κυβέρνησης του Κων/νου Καραμανλή. Τι ήθελε να τον θυμηθεί ο κος Σαμαράς στην χθεσινο-βραδινή του ομιλία στη βουλή; Ότι προσπάθησε το 2009 να μας πει την αλήθεια για την Οικονομία, αλλά έπεσε θύμα του λαϊκισμού;

Και γιατί δεν θυμήθηκε καλύτερα την ξεκάθαρη προειδοποίηση του Κ. Σημίτη στη Βουλή για τους κινδύνους να συρθεί η χώρα στο ΔΝΤ λόγο των τεράστιων ελλειμμάτων και του χρέους; Η συνέχεια είναι γνωστή με τα «λεφτά υπάρχουν» που ολοκλήρωσε τον κύκλο για να συρθεί η χώρα στην επιτροπεία και τα μνημόνια.

Αλήθεια η Αριστερά του Σύριζα που ήταν τότε; Δεν την αφορούσαν τα προβλήματα που αντιμετώπιζε  ή χώρα; Ή απλώς δεν συμμετείχε στο γίγνεσθαι της χώρας σαν αντι-συστημική δύναμη του 3%;

Σήμερα που είναι Αξιωματική αντιπολίτευση, μήπως αντιλαμβάνεται ότι αυτά που προτείνει σαν πρόγραμμα οδηγούν στις αιτίες που οδήγησαν την χώρα στη χρεοκοπία; Ή μήπως νομίζει ότι την απαλλάσσει η επίκληση της «ανθρωπιστικής κρίσης» από τις ευθύνες της για τις προτεινόμενες οικονομικές πολιτικές των παροχών με χρήματα που πάλι δεν υπάρχουν αλλά και ότι υιοθετεί όλα τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις σαν «κεκτημένα – δίκαια» συντεχνιών βλέπε δικαστές.   

Αντιλαμβάνεται ότι αυτές οι πολιτικές αν πράγματι υιοθετηθούν και εφαρμοστούν οδηγούν σε «αίμα και δάκρυα» όπως έχει γράψει και ο Γ. Βαρουφάκης; Στο όνομα μιας περήφανης εθνικά στάσης αλά Αργεντινής; Εκτός και αν συνεχίζουν στο Σύριζα να πιστεύουν ότι η χρεοκοπία της χώρας «ήταν παραμύθια για δράκους»!

Μάλλον αυτό διαφαίνεται από την στάση τους, χωρίς να τους πολυενδιαφέρουν ούτε οι συσχετισμοί δυνάμεων, ούτε η οικονομική συγκυρία.  Φτάνει μόνο η λαϊκή εντολή και ο βολονταρισμός μιας Αριστεράς μιας άλλης εποχής.

artemakism@ameksa.gr